Dag 4: Haugrend - Mo - Vinje - Amot - Dalen, 6 aug 2016

Bij het plannen van de fietstocht ben ik uitgegaan van zo'n 100 km per dag. Tot nu toe is dat een goede inschatting geweest. Inclusief het opslaan en opbreken van het kampement ben je zo een lekker dagje bezig. Altijd een voordeel dat het zo lang licht blijft in Noorwegen, dus nooit veel tijdsdruk om op tijd binnen te zijn.

Bij dat plannen kwam ik er achter dat ik in het midden van Zuid-Noorwegen ook tegen het probleem op zou lopen dat er moeilijk een goede route uit te stippelen was. Elke doorgaande route zou, vanwege het gebrek aan verbindingswegen al snel veel verder  voeren dan waarvoor ik tijd had. In het dorpje Dalen besloot ik dus mijn tent op de camping te zetten om vervolgens zonder bagage in de omgeving een mooi parcours te fietsen. Op de kaart leek dat daar wel goed te kunnen. En zo zou ik de volgende dag de route door de bergen weer op kunnen pakken en niet gedwongen zijn een veel grotere omweg te fietsen.

Van de camping in Hauggrend was het niet ver naar Bandalski, het dorpje dat aan de oever van het groot bergmeer ligt, onderdeel van een serie meren die met elkaar in verbinding staan en waarover je bijna tot aan de zuid-oostkust kunt varen (Er vaart dagelijks een boot tussen Skien en Dalen - 100 euro p.p.)

Eenmaal beneden aan het meer leidt er een onverharde weg langs de oever van het meer naar Dalen (15 km). Dalen is een typisch Noors dorp, ingeklemd tussen hoog oprijzende bergwanden waar langs verschillende uitvalswegen behoorlijk steil omhoog lopen. Fijn dat ik zonder bagage kan fietsen vanmiddag, want er staan een aantal flinke stijgingen op het program.

Ik kies een rondje via Mo, langs het stuwmeer naar Vinje en via Amot weer terug naar Dalen. De klim (over de zuidelijke weg) naar Mo is pittig, maar prachtig. Boven, langs het stuwmeer is het winderig en gaat het op en neer. Vlak voor Vinje kom je uit op de E134, een belangrijke doorgaande route dwars het zuiden van Noorwegen, waar je vanwege het drukke verkeer liever niet langs fietst. Gelukkig kun je op weg naar Amot al snel vlak voor het begin van het meer voor een onverhard weggetje langs de zuidelijke oever kiezen. En daar fiets je zo'n 12 km lang helemaal in de luwte. Vanaf Amot, een wintersportcentrum met allerlei faciliteiten, zijn er twee wegen terug naar Dalen, aan weerszijde van de rivier die zich vanaf hier een weg naar beneden baant. Ik kies voor het kleine wegegetje aan de oostoever.  Na nog een paar kilometer de E134 te hebben gevolgd, kun je afslaan naar rechts en kom je uit op een prachtig maar zwaar parcours. De weg is onverhard en gaat helemaal niet omlaag, zoals ik min of meer verwacht had. Er zitten flinke een aantal flinke stijgingen in, maar ook prachtige doorkijkjes in het ruige dal.

Het mooie van Zuid-Noorwegen ten opzichte van de noorderlijker en hoger gelegen gebieden is dat er volop begroeiing is. Weelderig weides, bossen met (loof)bomen langs sierlijke rivieren en woest watervallen. In het noorden en in de bergen vindt je alleen maar gras en graniet, ook mooi, maar de afwisseling in de zuidelijke dalen is mij wel zo lief.

Met een flinke afdaling kom ik weer terug in Dalen. Dit rondje was in totaal 70 km. het zou mooi zijn als je in Noorwegen meer van dit soort rondjes zou kunnen fietsen, maar zoals eerder gemeld, is dat redelijk uitzonderlijk. Alles bij elkaar een kleine 100 km gefietst vandaag. Totaal 275 km