Zelf blijf ik ook op orde. Het ademende regenjack doet wonderen. Ik heb geen moment het gevoel dat het zweet van binnen me belemmerd bij het fietsen. Met de broek is dat wat anders. Als het even kan dan liever de regenbroek uit, want die is niet adement. Liever met blote benen in de regen dan met dat ding aan. Ik doe de broek alleen aan als ik aan het afdalen ben, omdat de broek dan niet alleen voorkomt dat ook je hele kruis doorweekt raakt, maar ook beschermt tegen de kou. het enige dat al meteen nat wordt en de hele dag nat zal blijven, zijn mijn voeten. De schoenen bieden nauwelijks bescherming, maar zolang je in beweging blijft, heb je geen last van het water in je schoenen. De spatborden en de spatbeschermers helpen ook dat je voeten geen grote hoeveelheden water tegelijk over zich heen krijgen.
Op zulke regendagen blijkt het belang van een goede uitrusting en een degelijke fiets. Daardoor maakt het uiteindelijk niet zoveel uit of je nu in de regen fiets of dat het droog is. het uitzicht om je heen is vaak wat somber, en veel zie je er ook niet van doordat de regencapuchon een deel van het contact met de omgeving blokkeert. Een bril helpt in dit geval ook niet om veel om je heen te zien.
Het eerste deel van de dagroute bestaat uit een lange afdaling van zo'n 45 km door het Sirtedal naar Tonstad. Voor het grootste deel langs de hoofdweg (nr 468), maar veel verkeer is er niet vandaag. Ik daal af van 600 meter tot onder de 70 meter. Omdat ik naar de kust rij verwacht ik dat het wel niet meer zoveel op en neer zal gaan naarmate je dichter bij zee komt. Dat is een vergissing. Buiten Tonstad (winkels) stijgt de weg weer flink. Ik besluit op het laatste moment de weg langs het meer naar Sira te nemen, in de hoop al te veel klimwerk te kunnen vermijden. helaas ook deze weg begint met een behoorlijke stijging die je meteen weer een op een paar honderd meter hoogte brengen.
Toch valt het niet tegen. De weg van Tonstad naar Sira, zo'n 30 kilometer lang, behoort tot demooiste stukken die ik de afgelopen dagen gereden heb. Het meer, links van mij toont zich af en toe in spectaculaire doorkijkjes naar beneden. De weg zelf doet een paar dorpjes aan die verstild aan een paar spaarzame weiden liggen. Na een dorp op zo'n 10 km. wordt de weg onverhard. Onderweg is er veel te genieten. Anders dan in de bergen rijdt je midden tussen het groen van bomen, om je heen bosvennen en watervalletjes, en af en toe spectaculair langs het meer dat zich in de diepte uitstrekt. Een prachtige gevarieerde weg en dan maakt het niets uit dat het regelmatig flink blijft doorregen. Alleen af en toe is het even droog.
Vanuit Sira noodgedwongen over de drukke E39 naar Moi. Gelukkig is het maar een paar kilometer. Maar in dit korte stuk zitten wel een stuk of vier tunnels van ieder een paar honderd meter. Ze zijn weliswaar verlicht, maar het vlak langs je heen razende (vracht)verkeer zorgt ervoor dat de doortocht enige standvastigheid en sterke zenuwen vergt. Als het verkeer je bulderend achterop komt is het toch elke keer weer een opluchting dat ze met een zekere afstand om je heen rijden.
In Moi (winkels) gaat het over de brug naar de andere oever van het fjord, waar de weg naar Hauge i Dalane begint. Weer een stuk dichter bij de Noordzeekust hoop ik dat ik de grootste stijgingen achter de rug had. Maar opnieuw zit ik ernaast. De weg van Moi naar Hauge is opnieuw behoorlijk pittig. Een flinke stijging van een paar honderd meter en in de bergen zelf blijft de weg maar op en neer gaan. En de regen stroomt maar door. Gelukkig is het bij de kust wel een paar graden warmer geworden. Over de kleine 35 kilometer van Moi naar Hauge doe ik anderhalf uur. Wel weer een prachtige rustige weg, door een vrij grillig gebergte, maar voornamelijk door het groen. Onderweg een tunnel, onverlicht deze keer. Wat een verschil, het is werkelijk of je je in het niets stort. Ondanks het licht aan het einde van de tunnel is het moeilijk koers houden. Op goed geluk probeer je het midden van de weg aan te vinden. En dan maar hopen dat er geen gaten in de weg zitten, of andere obstakels, want je ziet geen hand voor ogen. In de stromende regen kom ik op de camping aan.
Vandaag ruim 120 km gefietst. In totaal 510 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten